Engelliler, toplumda genellikle görünmeyen, ama sürekli var olan bir gruptur. Yürüyüş yollarında, toplu taşımalarda, park alanlarında yaşadıkları zorluklar bazen göz ardı edilir. Peki ya biz? Bir gün, belki bir kazadan sonra, belki yaşlanarak ya da doğuştan gelen bir engel ile bu dünyaya gözlerimizi açabiliriz. O yüzden bu konuya daha duyarlı olmalıyız.
Hastane, kamu kurumları, alışveriş merkezleri gibi kalabalık yerlerde engelli bireylerin en çok karşılaştığı zorluklardan biri, engelli park alanlarının yanlış kullanılmasıdır. Birçok kişi, engelli park yerlerini sadece bir “boş park yeri” olarak görüp, park etmekte tereddüt etmez. Ancak bu alanlar, engelli bireylerin ulaşımını kolaylaştırmak amacıyla ayrılmıştır ve bu alanı işgal etmek, engelli bireylerin günlük yaşamlarını çok daha zorlaştırabilir.
Sıra beklerken de benzer bir durum söz konusu. Engellilere yönelik ayrılmış öncelikli sıralar, onların yaşamını kolaylaştıracak bir düzenleme iken, bu sırada engelli olmayan birinin yer alması, bazen sadece bir dakikalık zaman kazanmak için başkasının hayatını zorlaştırmak anlamına gelir.
Engelli bireyler, yürürken sıradan bir insanın belki de fark etmeyeceği engellerle karşılaşırlar. Yürüyüş yollarındaki kaldırım taşlarının bozukluğu, araçların kaldırıma park etmesi, engelli rampalarının tıkanması gibi sorunlar, her gün karşılaşılan ancak çoğu zaman göz ardı edilen durumlardır
Hayatın bizlere sunduğu engelleri ne kadar kolay ya da zor aşacağımız, bazen hiç tahmin edemediğimiz bir noktada değişebilir. Bir hastalık, bir kaza, yaşlanma. Hepimiz için engellilik durumu bir gün gerçeğe dönüşebilir. Bir gün biz de engelli olabiliriz ve o zaman, yaşadığımız toplumun engelli bireylere nasıl davrandığını, onlara ne kadar yardımcı olduğunu görürüz.