Haziran geldi. Diyarbakır iyice sıcak havanın etkisine girdi. Güneşin sıcaklığı, surların gölgesine sığınan insanları bile bunaltıyor. Diyarbakır’da yaz, sadece bir mevsim değil; başlı başına bir sınav.
Parklar, bahçeler sabah erken saatlerde ya da akşam ezanıyla birlikte dolup taşsa da gündüz saatleri sokaklar sessizliğe bürünüyor. İnsanlar ya evlerinde ya da klimayla serinletilmiş kapalı alanlarda saklanıyor. Çocuklar süs havuzlarına girmeye başladı.
Yaz mevsimi her yerde sıcak geçer ama Diyarbakır’da bir başka. Bu şehirde yaz, sabrın adıdır biraz da. Esnaf kepenklerini biraz daha geç açar, çocuklar oyunlarını akşama bırakır. Ama yine de hayat durmaz, sadece temkinli adımlar atar.
Bu sıcakların içinde bir de dayanışmanın, komşuluğun yeniden filizlendiğini görmek umut verici. Mahallelerde dağıtılan buz gibi ayranlar, gölgeliklerde kurulan ortak oturma alanları, eski Diyarbakır kültürünün hala yaşadığını fısıldıyor kulağımıza.
Sıcağa rağmen Diyarbakır yazın da güzeldir. Geceleri terasta içilen çay, yıldızları izleyerek yapılan sohbetler, yazı daha katlanılır kılar. Güneş yaksa da, bu şehrin insanı her daim sıcağa inat sıcakkanlıdır.
Yaz geldi, hoş geldi. Ama Diyarbakır’a yakışır bir sıcak geldi.