DİYARBAKIR HABER- Diyarbakır’ın merkez Yenişehir ilçesine bağlı Şehitlik Mahallesi’nin dar sokaklarında, el arabasının gıcırtısı yankılanıyor. O sesin sahibi 75 yaşındaki Ahmet Dayı, tam 50 yıldır eskicilik yaparak hem kendi geçimini sağlıyor hem de ailesine destek olmaya çalışıyor.
Artık emekli olmasına rağmen aldığı maaş, ne kiraya ne de mutfağa yetiyor. Bu yüzden her sabah erkenden sokaklara düşüyor; eski demir, hurda, kullanılmayan eşyaları toplayarak, mahalledeki hurdacılara cüzi bir kazançla satıyor.
Mikrofonlarımıza konuşmak istemeyen Ahmet Dayı’nın sessizliği bile çok şey anlatıyor. Yüzündeki çizgiler, sadece yaşın değil, ekonomik mücadelenin izlerini taşıyor.
“Mecburum” diyor çevresindekilere. “Evde otursam aç kalırım.”
Ama o mecburiyetin içinde bile, gençlere mesaj veriyor: “İş beğenmeyen çok. Oysa çalışmak isteyen her zaman bir yol bulur.”
Bugün Diyarbakır sokaklarında Ahmet Dayı gibi yüzlerce yaşlı insan, emeklilik döneminde dinlenmek yerine, çekçek çekiyor, yük taşıyor, hurda topluyor. Kimi torununa süt alabilmek, kimi faturayı ödeyebilmek için hâlâ alın teri döküyor.
Ekonominin gerçek yüzü, maaş tablolarında değil, bu insanların ellerinde, nasır tutmuş parmaklarında gizli. Ahmet Dayı’nın hikâyesi bir istisna değil; Diyarbakır’ın dört bir yanında benzer hikâyeler yaşanıyor.
Ve her biri, sessiz bir çığlık gibi yükseliyor:
“Emeklilik yetmiyor, çalışmadan yaşanmıyor.”