TFF 1. Lig’in 14. haftasında Amedspor, Bolu deplasmanında ağır bir sınav verdi; fakat bu kez sınıfta kalan taraf netti.
Maçın henüz 7. dakikasında Mbaye Diagne’nin erken golüyle öne geçen Amedspor sanki devamında oyuna tutunmayı değil, skoru korumayı tercih etmiş gibiydi. Oysa futbol, özellikle deplasmanda, bu kadar geri çekilmeye izin vermiyor.
Amedspor’un savunma hattındaki dağınıklık, Boluspor’un iştahıyla birleşince dengeler 19. dakikada bozuldu. Hasani’nin golüyle maç yeniden başladı diyebiliriz.
26’da gelen penaltı ve 31’de Mehmet Yeşil’in talihsiz kendi kalesine golü; oyunun şeklini tamamen Boluspor lehine çevirdi.
Asıl kırılma anı ise 45+1’de Afena-Gyan’ın gördüğü kırmızı kart oldu. Hem penaltıya sebep oldu hem de takımı 10 kişi bıraktı. Balburdia’nın penaltısı ile devre 4-1 biterken, ikinci yarıda skor değişmedi ama Amedspor’un da oyuna dair umutları erken tükendi.
Bu maç bize ne anlattı?
Birincisi; Amedspor, her maça aynı tempoda çıkamıyor. Ritmi çok inişli çıkışlı. İkincisi; savunma yerleşimindeki sorunlar artık “tesadüf” değil, “alışkanlık” haline geliyor. Üçüncüsü ise takımın hem mental hem de fiziksel olarak oyundan kolay düştüğü gerçeği…
Diagne’nin golü her şeyin güzel başlayabileceğini göstermişti aslında. Ama futbol sadece başlangıçlarla değil, devamını getirebilmekle kazanılıyor.
Amedspor’un bu mağlubiyetten çıkaracağı çok ders var. Çünkü bu ligde hiçbir rakip affetmiyor. Taraftarın da, şehrin de beklentisi büyük. Bu yüzden takımın rakibi kadar kendisiyle de mücadele etmesi gerekiyor.
Son söz: Bolu gecesi, Amedspor’a sadece bir yenilgi yazmadı. Aynı zamanda “uyanın” mesajı oldu.
