Enerjiyle yaşamak; doğa ile birlikte, onun ritmini ve bilgisini duyarak yaşamak demektir. Bu, takvimsel bir eş zamanlılık değil; titreşimsel bir uyumdur. Doğa her an dönüşür, uyur ve uyanır; durur ve akar.
Enerjiyle yaşamak isteyen bir beden ya da alan, doğaya karşı değil, doğayla birlikte akar. Sabah uyanan güneşin titreşimiyle uyanır, öğlenin genişliğinde yoğunlaşır, akşamın sessizliğinde dağılır.
Enerjiyle Yaşamak: Uyum ve Farkındalık
Enerjiyle yaşamak demek, sürekli pozitif olmak, hep yüksek titreşimde kalmak değildir. Bu anlayış, doğanın döngüsünü reddeder. Çünkü:
Kış vardır, içe çekilme zamanıdır.
Sonbahar vardır, bırakma zamanıdır.
İlkbahar vardır, yeniden doğma zamanıdır.
Yaz vardır, genişleme ve ifade zamanıdır.
Kendi içsel mevsimlerini fark etmek, tıpkı doğadaki gibi iç ritmine güvenmek, enerjiyle yaşamanın temelidir. Doğal olan bu iç ritme ancak, psikolojik olarak oluşturduğumuz engelleri açtığımızda erişebiliriz. Zihinsel ve duygusal blokajlar, doğadaki değişim ritmini görünmez askılara asar ve onun yerine yapay döngüler üretir. Bu yapay döngüler, hayatı pozitif-negatif, iyi-kötü gibi ikilikler üzerinden sınırlı bir algıya hapseder. Oysa içsel ritmini doğayla uyum içinde hisseden insan, kendi enerjisini bütün ve özgür bir akışta yaşayabilir.
Mekânla ve Zamanla Uyum
Bir bioenerji uygulayıcısının mekânla uyumu da önemlidir. Alanın enerjisini hisseder, ona göre ritim belirler: Kalabalık bir günde daha derin, sessiz bir saatte daha yumuşak, ışığın yoğunluğuna göre daha açık ya da daha kapsayıcı…
Enerjiyle yaşamak, sadece kişisel değil, ortak alanla da ilişkisel bir uyumdur.
Sessizlik, Doğanın Sesi
Enerjiyle yaşamak, sessizliği duymaktır. Bu sessizlik: Mekânsal bir sessizlik değil, zihinsel, duyusal ve niyet düzeyinde bir sessizliktir. Çünkü doğa, en çok sessizlikte duyulur. Ağaç konuşmaz ama vardır. Su açıklamaz ama akar. Bioenerjist, bu dilin izini süren biridir. Yaşarken bile, bir parça sessizdir.
Bedenin Doğası ile Uyum
Enerjiyle yaşamak için önce kendi bedeninin doğasını tanımalısın: Ne zaman yorulursun? Ne zaman içe çekilirsin? Hangi alanlarda enerji dağılır, nerede toparlanır?
Bu farkındalık olmadan yapılan her uygulama, “teknik” olur. Oysa şifa, teknik değil, doğal bir buluşmadır.
Enerjiyle Yaşamak Şifada Neye Dönüşür?
Bir arınma seansında enerjiyle yaşamak: Kişiye yalnızca görünür bir rahatlama değil, içsel bir hafiflik sunar. Her uygulama bir yaşamsal enerjiye dönüşür.
Arınma çalışması, yalnızca bedensel bir temizlik değil, zihinsel ve duygusal yüklerden de çözülme olur.
Esneme uygulaması, kişinin içsel sıkışmalarını açarak özgürlüğe alan açar.
Duyarlığın İçselleşmesi, bir bağ değil, zihinsel ve bedensel titreşimlere açıklığın korunması ve yaşamda derinleşmesi haline gelir.
Bioenerjist, kişinin zihinsel ve bedensel alanını yumuşatır; uygulamaları daha derin, daha içsel ve huzur verici bir dönüşüme taşır.
