Hiçbir zaman kötülük ve kötü niyetli olan insanlar muvaffak olamaz ve olamamış. Yaşlandıkça bunu farkına daha fazla varacaksınız.

Yaşlanmışsın yolda yürüyorsun, bir genç yanına yaklaşıyor ve eline sarılıyor, ‘’Ustam ver elini öpeyim’’ dediği zaman kafanızı kaldırıp uzun uzun bakıyor ve sonra, ‘’Sen kimsin kardeşim’’ diyorsunuz, O genç adam, ‘’Ustam beni tanımadın mı, ben Ali, yıllarca senin yanında çalıştım, ben yetimhanede kalıyordum, bir gün bu yetimhaneye geldiniz, müdüre yaşı dolmuş yetimhaneden ayrılacak kimsesi olmayan çocuk varsa bana verin ona sanat öğreteyim, sokaklarda kalmaması için elimden geleni yapayım dediniz, Müdürde sana çok yaramaz, müdürü de bıktıran iki çocuk gösterdi, ‘’Bunlar çok yaramaz ve kimseleri de yok, bunları alırsan okulu da bu iki yaramaz çocuktan kurtarırsın’’ dedi, sende bizleri yaramaz olmamıza karşı yinede tereddüt etmeden aldın ve bizlere sahip çıktın, Yurttan yanınıza aldığınız bizlerin ikimizin de ismi Ali olduğu için benim ismimin Ali olarak kalmasını arkadaşımın ismini de Recep bıraktın, niye ismimizi değiştirdin usta dediğimiz zaman, sizleri çağırırken ikinizin de birden gelmesini önlemek için dedin ve bizleri senelerce yanında çalıştırdın ve iş sahibi ettin, işte ben o Âliyim.

Ali oğlum senmişsin, nerelerdesin şimdi, Ali; ‘’Senin yanında öğrettiğin sanat yüzünden bir işe girdim, biliyorum bu işe girince de bize çok yardım ettin, Evlendim iki çocuğum var, çok şükür sayende kimseye muhtaç değilim ustam’’ dediği zaman gözyaşlarımı tutamadım ağlamaya başladım, o da benimle birlikte ağlayınca, bu defa Recebi sordum, Recep nerede, dediğimde, ‘’Recep bir resmi dairede çalışıyor, o da evlendi onunda 3 çocuğu var’’ dedi.

Yaşadığım bu süre içinde hiç bu kadar mutlu olmamıştım,

sanki dünyalar benim oldu. Anladım ki iyilik hiçbir zaman kaybolmaz aradan yıllar bile geçse bir gün karşına çıkar. Yapılan iyiliklerin ve güler yüzün mükâfatını öteki dünya da bile göreceksin.